Saturday, October 3, 2015

بـــس که از فاصــله گفتم نفســــم بـــند آمـد


بـــس که از فاصــله گفتم نفســــم بـــند آمـد               دل من بـــی دل تـــــو تا لـــب ارونــد آمــد  

صورت و بغض و ترانه..گل اشــکی نایاب
               کنج هر بیــــت غزل گـریه به لبــخنـد آمـــد  

  شــاع
ـــرم! زائـــــر چشـــم همـــه آدم ها                     نعش چشمان خــــودم آخر اســـــــفند آمـــــد  

ساعتـی با تو هوایی ش
ـــد م اما بــــعد ش                 عقل شـــیرین سخنــم با دو ســه تا پــند آمد 

تا کـــه تکرار نشـــد ثانـــیه های ابــــدی
                و ان یکـــــاد دل تـو با کمــــی اسپــــند آمـد  

غزلــــم خســـته از آن بازی اجبــاری بود
               تاس تقـــدیر مــن افتـــاد!!بگـــو چنــــد آمد؟ 
 
کلمـــاتم همـــــه مردند به لطــف غـــم تـــو                  و در اینــــجا نفـــس فاصلــــه هـم بنــد آمــد

No comments:

Post a Comment