بـــس که از فاصــله گفتم نفســــم بـــند آمـد دل من بـــی دل تـــــو تا لـــب ارونــد آمــد
صورت و بغض و ترانه..گل اشــکی نایاب کنج هر بیــــت غزل گـریه به لبــخنـد آمـــد
شــاعـــرم! زائـــــر چشـــم همـــه آدم ها نعش چشمان خــــودم آخر اســـــــفند آمـــــد
ساعتـی با تو هوایی شـــد م اما بــــعد ش عقل شـــیرین سخنــم با دو ســه تا پــند آمد
تا کـــه تکرار نشـــد ثانـــیه های ابــــدی و ان یکـــــاد دل تـو با کمــــی اسپــــند آمـد
غزلــــم خســـته از آن بازی اجبــاری بود تاس تقـــدیر مــن افتـــاد!!بگـــو چنــــد آمد؟
